คุโรซากิ ศพนี้ท่านมาแต่ใด.....

คุโรซากิ บริษัทรับส่งศพ(ไม่จำกัด) การ์ตูนควรสยองแต่สลด

ขณะที่เขียนblogนี้ ยังอ่านเล่ม5ไม่จบดี แต่สะดุ้งกับตอน บีบน้ำตางานศพ จนอดกล่าวถึงไม่ได้

บอกไปก็เกรงจะสปอยด์ เอาเป็นว่าเล่ม5 ใครเป็นนักสร้างblog นักลุ้นblog พลาดไม่ได้

การ์ตูนเรื่องนี้ เริ่มกันตั้งแต่หน้าปกรูปเล่มก็น่าสะสมแล้ว ด้วยสีน้ำตาลล้วนกับรูปอวัยวะภายในมนุษย์โทนเดียวกันทุกเล่ม

แม้ลายเส้น หน้าตาของตัวละครจะไม่สวยงาม เนื่องจากเป็นการ์ตูนแนวสยองปนจิตวิทยาสังคม แต่ก็ดูดีไม่ถึงกับขัดตา

และเหมาะสมแล้วกับแนวเรื่อง

แต่มีคำเตือนว่า ถึงจะไม่ใช่การ์ตูนขายservice แต่คนวาดได้เขียนภาพมนุษย์อย่างชัดเจนมากทั้งตอนเป็นศพแล้วและยังไม่เป็น โดยไม่มีการใส่หมอกหรืออักษรศีลธรรมใดๆ จึงเหมาะสมอย่างยิ่งแล้วที่หน้าปกจะกำกับว่าสำหรับ18+ และในความเห็นส่วนตัวเนื้อหาของการ์ตูนเรื่องนี้ไม่เหมาะกับคนอ่อนไหวง่าย เพราะเวลากำหนดให้ใครตายก็ตายจริงๆไม่มีลุ้น

แต่ถึงอย่างไร คุโรซากิ บริษัทรับส่งศพ(ไม่จำกัด) ยังนับว่าเป็นการ์ตูนที่อ่านคนเดียวตอนกลางคืนได้สบายๆเมื่อเทียบกับอีกเรื่องของคนวาดเดียวกัน คือ mail สื่อมรณะ ซึ่งหลังจากจบเล่มสองเรายังไม่ใจแข็งพอจะหยิบเล่มสามมาอ่านต่อ

คุณชายพันธุ์โชะ โคฮินาตะ มิโนรุ คาราเต้แสนหวาน สังเวียนของลูกผู้ชายตัวจริง

เขียนในค่ำคืนที่อ่านเล่ม31ค้างอยู่ เพราะยังไม่กล้าติดตามชะตากรรมของเจ้าคนแฟนดุ---ซึ่งไม่ช่ายยยพระเอกของเรื่องนะจ๊ะ

ส่วนพระเอกของเรื่อง หน้าตาก็ดี๊ดี แต่เบื่อจะลุ้นเสียอย่างนั้น ซึ่งช่วยไม่ได้ เพราะการ์ตูนเรื่องนี้กระจายบทให้นักแสดงสมทบเล่นกันเสียคุ้ม เพลินจนลืมนึกถึงเจ้าหน้าหวาน โคฮินาตะ

ที่ฮาสุดๆช่วงนี้คงเป็น รุ่นพี่ทึนทึกกับปริศนาแหนมตุ้มจิ้วที่หายไป(หรือยังหนอ) ของแม่สาวผมทองนมตู้ม

นึกแล้วก็อยากให้คนวาดพลิกโผอะไรสักอย่าง เพราะถ้ารุ่นพี่ทึนทึกต้องอกหัก คงน่าสงสารแย่เลย

แม้คุณชายพันธุ์โชะ เป็นการ์ตูนต่อสู้ที่เน้นต่อสู้จริงๆไม่ใช่แค่น้ำจิ้มพอให้เอ่ยอ้างว่า การ์ตูนกีฬาเฟ้ย อย่างหลายๆเรื่อง แต่กลับไม่ใช่การ์ตูนที่ผู้หญิงต้องเมินหน้าหนี เพราะนอกจากลายเส้นที่เบาสบายแต่เก็บรายละเอียดได้ดีแล้ว การวางโครงสร้างของความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครแต่ละตัวก็ทำได้สมบูรณ์แบบอีกด้วย บางครั้งอาจยกพื้นที่สักตอนสองตอนให้กับเรื่องรักๆปนฮา แต่ไม่เคยยืดยาวเป็นละครน้ำเน่าเด็ดขาด

ส่วนการต่อสู้แต่ละครั้ง/ละคู่ นั้น ไม่รู้เพราะตัวเองเป็นคนไม่ชอบเดาล่วงหน้าหรือเปล่า ไม่ใช่ "อ่านขาดสปีชี่" เสียด้วย จึงลุ้นระทึกได้ตลอด ว่าคนวาดจะกำหนดให้เป็นอย่างไรต่อไปในเรื่องการแพ้ชนะ

บางครั้งคู่เดียวสองเล่มยังไม่จบ....แต่ไม่มีคำว่าน่าเบื่อ เพราะคนวาดสร้างให้กลับไปกลับมาจนพร้อมจะปลงถ้าคนที่เชียร์แพ้ (เฮ้อ)

อ้อ เรื่องนี้พระเอกไม่วายนะคะ นางเอกน่ารักด้วยแหละ

ส่วนแหนมตุ้มจิ้วนั่นเป็นเรื่องส่วนบุคคล ได้แต่หวังว่า แหนมปลอม!!

อายชิลด์21 ไอ้หนูไต้ฝุ่นมะกันบอล การ์ตูนกีฬา ที่ไม่ต้องชอบดูหรือเล่นกีฬาก็อ่านได้

เขียนblogในเช้าหลังคืนที่อ่านเล่ม26-30รวดเดียว

ก็รู้ล่ะน่า ว่า31ออกแล้ว ก็ยังไม่ได้ซื้อน่ะ...

ตอนเล่มแรกๆของเรื่องนี้ออกวางขาย อย่าว่าแต่ตัวเราเลย ที่มองผ่าน เพราะเห็นว่าเป็นแนวกีฬา แนวลูกผู้ชายเหงื่อท่วมแน่ๆ คิดอย่างนั้น

(มันก็เหงื่อท่วมจริงๆ แต่มีมิติกว่านั้นแยะ)

ยอดขายตามร้าน การพูดถึงในบอร์ดก็น้อย แต่กลับแรงปลายจนฉุดไม่อยู่

นึกไม่ถึงด้วยซ้ำว่าจะถึงเล่ม30 แต่ตอนนี้กลับคิดว่า เล่ม60มันจะจบไหมนั่น

ไอ้หนูไต้ฝุ่นมะกันบอล เป็นการ์ตูนที่คนวาดตั้งใจวาดมากๆ เก็บรายละเอียดทุกเม็ด เรื่องอ่านง่าย ลายเส้นสบายตา แต่หน้านึงอ่านนานมาก เพราะมีความน่ารักปนอยู่ทุกซอกทุกมุมในหน้ากระดาษ

เรียกว่าถ้าเป็นตัวประกอบจ้างมา ก็ออกแสดงกันจนคุ้มค่าจ้างล่ะ

การ์ตูนเรื่องนี้ ไม่มีการมุดฟูก ไม่มีฉากล่อให้ถูกหมอกศีลธรรม แต่นางเอก(หรือเปล่า)ทั้งสอง ก็น่ารักจนตรึงใจคนอ่าน ไม่จำเป็นต้องโป๊สักนิด

มาโมริ พี่สาวนอกไส้ใจดีของเซนะ หลงรักชูครีมเข้าขั้นโอตาคุ

สึซึนะ เด็กห้าวที่กล้าเรียกฮิรุม่าว่า "พี่โย" แต่น่าสงสารเมื่อมองไปที่พี่ชายของเธอ

พระเอก(หรือเปล่า)ทั้งสอง ก็ไม่ใช่คนหล่อมาดแมนอะไรเลย

ฮิรุม่า พระเอกหน้าแหลม ร้ายสุดขั้ว มั่วซั่วแบบมีแผนตลอด

เซนะ พระเอกหน้าเอ๋อ ดีสุดใจ เพิ่งเป็นผู้ใหญ่ก็เล่ม30เนี่ย

ขอละไว้ซึ่งชื่อที่เหลือ ก็อย่างที่บอก คนวาดนั้นขยันเหลือเกิน ตัวละครจึงเยอะแบบไร้ที่สิ้นสุด ถ้าทิ้งร้างนานๆมาอ่านอาจสับสนได้

ไอ้หนูไต้ฝุ่นมะกันบอล อาจไม่ส่งอิทธิพลให้คุณลองเล่นอเมริกันฟุตบอล เหมือนกับที่ฮิคารุเซียนโกะเคยสร้างปรากฎการณ์

แต่ถ้าคุณบังเอิญได้ชมการแข่งขันของใครก็ตาม ก็อย่าตกใจถ้า หน้าของฮิรุม่ากับเซนะจะลอยมาในความคิด

ลองหยิบมาอ่านสักเล่ม...แล้วคุณจะลืมพวกเขาไม่ลง Eyeshield 21

ปล.แรงไม่แรง ก็ถูกจับทำฟิคกันเยอะจริงๆ