โทริโกะ อนิเมสีสดที่ชวนน้ำลายสอ

In a world where the taste and texture of food is extremely important, there exist individuals known as Gourmet Hunters (美食屋, Bishokuya?) who specialize in the acquisition of rare ingredients and animals. Toriko is one of these hunters and it is his dream to find the most precious foods in the world and create the ultimate dinner course. As one of the most skilled hunters in the world, he is regularly hired by restaurants and the rich to seek out new ingredients and rare animals. A man with inhuman ability, he utilizes his incredible strength and knowledge of the animal kingdom to capture ferocious, evasive, and rare beasts to further his ultimate goal. He is accompanied by a weak and timid chef named Komatsu who, inspired by Toriko's ambition, travels with him to improve his culinary skills and to find rare ingredients. An organization that seeks to take control of the world's entire food supply increases the struggle.

ปกติไม่ได้นิยมตัวละครกล้ามโตสักเท่าใด และก็รู้มาก่อนว่าโทริโกะนั้นจะว่าเป็นการ์ตูนทำอาหารก็ไม่ใช่
ถ้าอ่านคอมิกส์ก่อนก็ไม่แน่ใจว่าตัวเองจะชอบ แต่อนิเมเปิดตัวด้วยการผูกเรื่องกับพวกลูฟี่แห่งวันพีชที่เราคุ้นเคย และพอได้ดูอีกหลายตอนก็มีอีกเหตุผลที่ชอบ คือสีมันสดได้ใจจริงๆ

เรื่องนี้เป็นการ์ตูนที่ขี้โม้มากๆมีแต่สัตว์และพืชผลที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ เช่นแผงคอสิงโตมีเค็ก แม่น้ำวิปครีม

จุดที่ชอบอีกอย่างคือตัวโทริโกะพระเอกของเรื่องมีกฎที่เข้าท่ามากคือ ถ้าไม่คิดจะกินก็จะไม่ฆ่า(ทิ้งฆ่าขว้าง) แม้พี่แกจะกินล้างกินผลาญแค่ไหน อย่างน้อยก็ไม่ได้ฆ่าเอาสนุก

ตัวละครเสริมเช่นเชฟตัวเล็กจากโรงแรมกรูเมต์ที่ถ่วงดุลให้ดูไม่หลุดโลกจนเกินไป นักข่าวสาวติน่าก็ฮาใช้ได้ ทั้งบทบาทในตอนและการออกมาสรุปท้ายตอน

เรื่องนี้ไม่อันตรายต่อเด็ก วันๆคิดแต่เรื่องกิน ไม่มีมุดฟูก