เขียนblogในเช้าหลังคืนที่อ่านเล่ม26-30รวดเดียว
ก็รู้ล่ะน่า ว่า31ออกแล้ว ก็ยังไม่ได้ซื้อน่ะ...
ตอนเล่มแรกๆของเรื่องนี้ออกวางขาย อย่าว่าแต่ตัวเราเลย ที่มองผ่าน เพราะเห็นว่าเป็นแนวกีฬา แนวลูกผู้ชายเหงื่อท่วมแน่ๆ คิดอย่างนั้น
(มันก็เหงื่อท่วมจริงๆ แต่มีมิติกว่านั้นแยะ)
ยอดขายตามร้าน การพูดถึงในบอร์ดก็น้อย แต่กลับแรงปลายจนฉุดไม่อยู่
นึกไม่ถึงด้วยซ้ำว่าจะถึงเล่ม30 แต่ตอนนี้กลับคิดว่า เล่ม60มันจะจบไหมนั่น
ไอ้หนูไต้ฝุ่นมะกันบอล เป็นการ์ตูนที่คนวาดตั้งใจวาดมากๆ เก็บรายละเอียดทุกเม็ด เรื่องอ่านง่าย ลายเส้นสบายตา แต่หน้านึงอ่านนานมาก เพราะมีความน่ารักปนอยู่ทุกซอกทุกมุมในหน้ากระดาษ
เรียกว่าถ้าเป็นตัวประกอบจ้างมา ก็ออกแสดงกันจนคุ้มค่าจ้างล่ะ
การ์ตูนเรื่องนี้ ไม่มีการมุดฟูก ไม่มีฉากล่อให้ถูกหมอกศีลธรรม แต่นางเอก(หรือเปล่า)ทั้งสอง ก็น่ารักจนตรึงใจคนอ่าน ไม่จำเป็นต้องโป๊สักนิด
มาโมริ พี่สาวนอกไส้ใจดีของเซนะ หลงรักชูครีมเข้าขั้นโอตาคุ
สึซึนะ เด็กห้าวที่กล้าเรียกฮิรุม่าว่า "พี่โย" แต่น่าสงสารเมื่อมองไปที่พี่ชายของเธอ
พระเอก(หรือเปล่า)ทั้งสอง ก็ไม่ใช่คนหล่อมาดแมนอะไรเลย
ฮิรุม่า พระเอกหน้าแหลม ร้ายสุดขั้ว มั่วซั่วแบบมีแผนตลอด
เซนะ พระเอกหน้าเอ๋อ ดีสุดใจ เพิ่งเป็นผู้ใหญ่ก็เล่ม30เนี่ย
ขอละไว้ซึ่งชื่อที่เหลือ ก็อย่างที่บอก คนวาดนั้นขยันเหลือเกิน ตัวละครจึงเยอะแบบไร้ที่สิ้นสุด ถ้าทิ้งร้างนานๆมาอ่านอาจสับสนได้
ไอ้หนูไต้ฝุ่นมะกันบอล อาจไม่ส่งอิทธิพลให้คุณลองเล่นอเมริกันฟุตบอล เหมือนกับที่ฮิคารุเซียนโกะเคยสร้างปรากฎการณ์
แต่ถ้าคุณบังเอิญได้ชมการแข่งขันของใครก็ตาม ก็อย่าตกใจถ้า หน้าของฮิรุม่ากับเซนะจะลอยมาในความคิด
ลองหยิบมาอ่านสักเล่ม...แล้วคุณจะลืมพวกเขาไม่ลง Eyeshield 21
ปล.แรงไม่แรง ก็ถูกจับทำฟิคกันเยอะจริงๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น